Tα ντροπαλά παιδιά: Πώς πρέπει να τους συμπεριφερόμαστε

Τα ντροπαλά και μαζεμένα παιδιά συχνά νιώθουν ότι η ιδιοσυγκρασία τους δεν είναι αποδεκτή και γι' αυτό αισθάνονται πιεσμένα.

Οι γονείς και οι παιδαγωγοί από την πλευρά τους παρατηρούν το "βουβό" μαρτύριο αυτών των παιδιών, προσπαθούν να τα βοηθήσουν και συχνά δεν καταλαβαίνουν ότι έτσι εκείνα κλείνονται ακόμα περισσότερο στο καβούκι τους.

Οι ενήλικες δικαιολογούν τις παιδαγωγικές αυτές παρεμβάσεις λέγοντας ότι νοιάζονται για το μέλλον αυτών των συνεσταλμένων παιδιών.

Προσπαθούν να τα ενδυναμώσουν και να σταθεροποιήσουν το αυτοσυναίσθημά τους, ώστε να γίνει ευκολότερη η ζωή τους στο μέλλον.

Κρίνουν επομένως με βάση την τωρινή συμπεριφορά των παιδιών προβάλλοντάς την απλώς στο μέλλον.

Αλλά η συστολή και η επιφυλακτικότητα είναι κάτι που μπορεί ν' αλλάξει, δεν είναι ένα φορτίο που θα κουβαλά κανείς σε όλη του τη ζωή.

Γι' αυτό και οι προγνώσεις για το μέλλον ενός παιδιού είναι αναξιόπιστες. Πολλές φορές συμβαίνει μάλιστα το αντίθετο: Το ντροπαλό παιδί αντιμετωπίζει την ιδιοσυγκρασία του σαν πρόκληση και βάζει τα δυνατά του για ν' υπερνικήσει τις δυσκολίες της καθημερινής ζωής.

Τα συνεσταλμένα και ανασφαλή παιδιά θα ζούσαν καλύτερα με τις ιδιαιτερότητές τους, θα ένιωθαν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση ανάμεσα σε άγνωστους ανθρώπους, αν το περιβάλλον τους γνώριζε περισσότερα για το νευρολογικό και κοινωνικό υπόβαθρο της ντροπαλότητάς τους.