ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ

ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ Τ.Ε.Δ.Κ. Ν. ΠΕΛΛΑΣ ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΟΥΦΕΓΓΟΠΟΥΛΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΕΞΑΠΛΑΤΑΝΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥΣ ΤΗΣ 9^ης ΜΑΪΟΥ (ΕΘΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ – ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ) Δύο σημαντικές επετείους γιορτάζουμε την Παρασκευή 9 Μαΐου. Επέτειοι που δεν είναι δυνατό να μας αφήσουν αμέτοχους, αδιάφορους ή αποστασιοποιημένους, γιατί ταυτίζονται, εκφράζουν και τιμούν τους αγώνες για τα μεγάλα ανθρώπινα ιδεώδη και τις διαχρονικές αξίες της ζωής, όπως είναι η ειρήνη, η δημοκρατία, η ελευθερία και η αλληλεγγύη. Με την πρώτη επέτειο γιορτάζουμε την ημέρα λήξης του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου, που καθιερώθηκε ως ημέρα πανελλαδικού εορτασμού των εθνικών αγώνων και της εθνικής αντίστασης κατά του ναζισμού και του φασισμού. Η χώρα μας στη μακραίωνη ιστορική της διαδρομή αγωνίστηκε κι εναντιώθηκε σφόδρα κατά των ανελεύθερων καθεστώτων, αλλά και της αυταρχικής και φασίζουσας νοοτροπίας και συμπεριφοράς απ’ όπου αυτή κι αν προέρχεται ή προκαλείται. Αντί άλλου επετειακού μηνύματος παραθέτουμε αυτούσιο ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο με τον τίτλο «Το ρολόι του κόσμου χτυπάει μεσάνυχτα» του συμπατριώτη μας λογοτέχνη Μενέλαου Λουντέμη: «Όταν ένας λαός πολεμά την τυραννία, δεν πολεμά για να την αλλάξει με μιαν άλλη τυραννία. Οι λαοί μπορεί να ξεσηκώνονται για το ψωμί μόνο, ή μόνο για τη λευτεριά, αλλά δεν καταθέτουν τα όπλα αν δεν τα εξασφαλίσουν και τα δύο». Με τη δεύτερη επέτειο γιορτάζουμε τη συνεργασία των λαών της Ευρώπης για την παγίωση της ειρήνης και την επίλυση κοινών προβλημάτων μετά τους καταστρεπτικούς Παγκόσμιους Πολέμους που εξάντλησαν, εξαθλίωσαν και αποδεκάτισαν εκατομμύρια συνανθρώπων μας. Η ημερομηνία αυτή επιλέχθηκε, γιατί στις 9 Μαΐου 1950, ο Γάλλος Υπουργός Εξωτερικών RobertSchumanπραγματοποίησε την ιστορική του ομιλία που θεωρείται ότι αποτέλεσε το πρώτο βήμα για την ενοποίηση της Ευρώπης, όπως εκφράζεται με τη σημερινή μορφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μπορεί αυτή την περίοδο η Ευρωπαϊκή Ένωση λόγω των διαφορετικών αντιλήψεων κι ειδικότερων συμφερόντων και υστερήσεων (κυρίως των νέων μελών της) να εμφανίζει αρκετές ελλείψεις κι αδυναμίες στο εσωτερικό της. Επίσης να μην κατορθώνει να ορθώσει δυναμικά το ανάστημά της στο επίπεδο της διεθνούς σκηνής, όπως θα ήθελαν οι πολίτες της. Όμως, όπως ομολογούν και παραδέχονται πολλοί, μόνο με την ένωση των λαών της, μια ένωση που θα θεμελιώνεται στις αρχές της ισοτιμίας, της ειλικρίνειας, της συναίνεσης και της αλληλεγγύης μπορεί η Ευρώπη να γίνει κύρια του πεπρωμένου της και να διαδραματίσει ένα θετικό κι αξιοσέβαστο ρόλο σ’ όλον τον κόσμο.