Φαίνεται ότι επιταχύνεται όλο και περισσότερο η τήξη των πάγων στη Δυτική Ανταρκτική, δημιουργώντας μια νέα πραγματικότητα που αποτυπώνεται με ακρίβεια από νέες δορυφορικές εικόνες. Οι επιστήμονες, για να καταλήξουν σε σαφή συμπεράσματα, αξιολόγησαν παρατηρήσεις που πραγματοποίησαν τα τελευταία εκατό χρόνια και έδειξαν ότι οι μεγάλοι παγετώνες της περιοχής χάνουν επικινδύνως ύψος, με τις απώλειες να φθάνουν ακόμη και τα 7 μέτρα κατ’ έτος.

Τα δορυφορικά στοιχεία, εξάλλου, δείχνουν ότι αυτή η συρρίκνωση των πάγων επεκτείνεται κατά μήκος των φαραγγιών πάγου που αποτελούν τους παγετώνες.

Ολοι οι παγετώνες που μελετήθηκαν καταλήγουν στη Θάλασσα Αμούνδσεν και συμβάλλουν σημαντικά στην αύξηση της στάθμης των παγκοσμίων θαλάσσιων υδάτων. Σύμφωνα με τους πιο πρόσφατους υπολογισμούς, αυτοί οι παγετώνες απελευθερώνουν στους ωκεανούς 120 έως 140 δισεκατομμύρια τόνους πάγου, προκαλώντας αύξηση της στάθμης της θάλασσας παγκοσμίως κατά 0,34 έως 0,4 χιλιοστά ετησίως.

Πρόκειται, δηλαδή, για αύξηση που αντιστοιχεί περίπου στο 10% της τάσης που καταγράφεται παγκοσμίως. Επίσης, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, η μείωση του ύψους των παγετώνων είναι συνέπεια των θερμών θαλάσσιων υδάτων που περιβάλλουν την Ανταρκτική κατά τις τελευταίες δεκαετίες.

Μάλιστα, όπως επισημαίνει ο δρ Χάνες Κόνραντ, του Κέντρου Πολικής Παρακολούθησης και Ελέγχου, η απώλεια του ύψους των παγετώνων είναι τόσο αξιοσημείωτη, ώστε καταγράφεται και από τους διαστημικούς δορυφόρους. Μάλιστα, ως φαίνεται, ο πάγος που λιώνει προέρχεται από το εσωτερικό τους, με αποτέλεσμα να αδυνατίζουν και τελικά να χάνουν ύψος.

Αν, μάλιστα, δεν υπάρχει αύξηση στο χιόνι και τον πάγο που σωρεύεται στην περιοχή, η απίσχνανση του παγετώνα επεκτείνεται διαρκώς περισσότερο, επισημαίνει ο ερευνητής του Πανεπιστημίου του Λιντς.

Ο δρ Κόνραντ, εξάλλου, είναι ο άνθρωπος που θα παρουσιάσει την εργασία της ομάδας του στο φθινοπωρινό συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ενωσης, τη μεγαλύτερη συνάντηση γεωλόγων και εξειδικευμένων επιστημόνων που γίνεται στη Γη. Επίσης η μελέτη του πρόκειται να δημοσιευθεί στην επιθεώρηση Geophysical Research Letters.

Η μελέτη είναι η πρώτη που συνδυάζει τις παρατηρήσεις για το υψόμετρο των παγετώνων που έγιναν από πέντε διαφορετικούς διαστημικούς δορυφόρους, τόσο της Αμερικανικής Υπηρεσίας Διαστήματος (NASA) όσο και της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA) από το 1992 μέχρι σήμερα.

Οπως επισημαίνουν οι επιστήμονες, αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι οι ξεχωριστές αντιδράσεις των παγετώνων μπροστά σε αυτή την επιδημία τήξης των πάγων. Σε όλες τις περιπτώσεις παρατηρήθηκε τήξη των πάγων, αλλά η συμπεριφορά κάθε παγετώνα ήταν διαφορετική.

Ο παγετώνας του Πάιν Αϊλαντ, παραδείγματος χάριν, που συμβάλλει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο σώμα στην αύξηση της στάθμης των θαλάσσιων υδάτων, εμφανίζεται να λιώνει με σταθερούς και αδυσώπητους ρυθμούς. Ο παγετώνας φαίνεται να χάνει περί τα πέντε μέτρα ύψους κάθε χρόνο, ενώ η λέπτυνσή του επεκτείνεται και προς το εσωτερικό του παγετώνα ακόμη και μέχρι 15 χιλιόμετρα ετησίως. Αντιθέτως, άλλοι παγετώνες της Δυτικής Ανταρκτικής δεν ακολουθούν την ίδια συμπεριφορά.

Τα αποτελέσματα της μελέτης πρόκειται να χρησιμοποιηθούν προκειμένου να επαληθευθούν τα πρότυπα που προβλέπουν τη συμπεριφορά του κόσμου της Θάλασσας Αμούνδσεν σε έναν κόσμο που διαρκώς θερμαίνεται, αλλά και να βρεθούν ποιες θα είναι οι μακροπρόθεσμες συνέπειες των φαινομένων που παρατηρούνται σήμερα για τη στάθμη των ωκεανών. Κάποιοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι μέρος της Ανταρκτικής βρίσκεται σε διαδικασία τήξης των πάγων που θα έχει ως αποτέλεσμα την κατάρρευση των παγετώνων τις επόμενες δεκαετίες. Ενας από τους συντάκτες της έκθεσης, ο καθηγητής Αντριου Σέπερντ, επισημαίνει ότι είναι πολλά τα πράγματα που δεν γνωρίζουμε σχετικά με το τι θα φέρει το μέλλον.