Αισιοδοξία αλλά και ανησυχία στην κυβέρνηση

Αισιοδοξία επικρατεί στην κυβέρνηση για άμεσο κλείσιμο της αξιολόγησης, αλλά και ανησυχία από το πολιτικό κόστος που θα επιφέρει η απόφαση να γίνει δεκτή η πρόταση των δανειστών για επιβολή επιπλέον μέτρων εάν δεν καλυφθεί ο στόχος του 3,5% το 2018.

Η Αθήνα εξαρτά την αποδοχή της πρότασης αυτής των δανειστών από το πακέτο που θα είναι στο τραπέζι, πρωτίστως δε από το τι θα περιλαμβάνει για τη μείωση του χρέους.

Κατ' ουσίαν όμως, όπως όλα δείχνουν, υπάρχει στο παρασκήνιο προσυνεννόηση, καθώς η συγκεκριμένη φόρμουλα ικανοποιεί όλες τις πλευρές και πρωτίστως την ελληνική κυβέρνηση.

Ωστόσο, εκ των πραγμάτων, αυξάνει τον πήχη της κυβερνησιμότητας, καθώς σύντομα θα διαφανεί αν τα συγκεκριμένα μέτρα που συμφωνηθούν θα χρειαστεί να ληφθούν το 2018 ή εάν θα υπάρξουν ελπίδες να αποφευχθούν.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον εμφανίζει το εάν τα μέτρα που θα προβλέπονται σε περίπτωση αποτυχίας θα νομοθετηθούν τώρα επακριβώς ή θα περιγράφονται.

Η αποτίμηση της κυβέρνησης για τα αποτελέσματα των συζητήσεων στην Ουάσιγκτον και τις προοπτικές που διαγράφονται είναι η εξής, όπως αποτυπώνεται σε χθεσινό σημείωμα του Μεγάρου Μαξίμου:

1. Η συζήτηση στην Ουάσιγκτον απέδειξε ότι υπάρχουν συγκλίσεις, αλλά και σημαντικές διαφορές ανάμεσα σε όλα τα μέλη που μετέχουν στη διαπραγμάτευση.

Σημαντικότερη σύγκλιση, είναι η επιθυμία όλων των πλευρών να υπάρχει καταρχήν συμφωνία σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων (staff level agreement ) στην Αθήνα, μέχρι τη συνεδρίαση του Eurogroup την ερχόμενη εβδομάδα.

2. Επιβεβαιώθηκε για μια ακόμα φορά η διαφορά ανάμεσα στο ΔΝΤ και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, για το πόσο εφικτό είναι να φτάσουμε σε ένα πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% το 2018.

Συγχρόνως, η γερμανική πλευρά φαίνεται να πιστεύει ότι είναι δυνατόν να κλείσει η συμφωνία με την συμμετοχή και του ΔΝΤ, χωρίς όμως, καμία ελάφρυνση του χρέους -κάτι που αγνοεί την επαναλαμβανόμενη θέση του ΔΝΤ, που επισημάνθηκε πολλές φορές και στην Ουάσιγκτον, ότι χωρίς ουσιαστική απομείωση χρέους, το Ταμείο δεν μπαίνει στο πρόγραμμα.

3. Θετικό σημείο για την ελληνική πλευρά είναι η ενισχυμένη κατανόηση για τις "κόκκινες γραμμές" στο αφορολόγητο και τις συντάξεις.

Παρά τα σχετικά δηκτικά σχόλια στον εγχώριο Τύπο, ούτε μια φορά στις συζητήσεις στην Ουάσιγκτον, δεν αναφέρθηκε -πόσο μάλλον έγινε αντικείμενο κριτικής- η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να φέρει στη Βουλή το φορολογικό και το ασφαλιστικό.

4. Είναι προφανές ότι καθώς πλησιάζουμε το Eurogroup θα υπάρχουν διαδοχικές προτάσεις και προσεγγίσεις για να βρεθεί "πακέτο" που όλες οι πλευρές θα μπορέσουν να το υποστηρίξουν με αξιοπρέπεια.

5. Είναι επίσης προφανές ότι, οι διαφωνίες ανάμεσα στους θεσμούς για τα μακροοικονομικά μεγέθη δεν μπορούν να λυθούν σε βάρος της χώρας.

Όπως είναι επίσης προφανές ότι δεν μπορεί να υπάρχει συμφωνία που να παραβιάζει κάτι που συμφωνήθηκε πριν από δέκα μήνες.

6. Μέσα στις διαφορετικές προτάσεις που κατατέθηκαν προκειμένου να υπάρξει προσέγγιση ανάμεσα στους θεσμούς, είναι και αυτή για περαιτέρω μέτρα που θα αποφασιστούν μεν από τώρα αλλά θα εφαρμοστούν, εάν και μόνο εάν, δεν καλύψουμε το στόχο του 3,5%, το 2018.

Με δυο λόγια, η συγκεκριμένη πρόταση προβλέπει να κλείσει η αξιολόγηση με τα μέτρα που υπολογίζουν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και συμφωνούν και οι ελληνικές αρχές και μόνο αν το 2018 δεν πιάσουμε το στόχο, να είμαστε υποχρεωμένοι, τότε να εφαρμόσουμε και κάποια από τα μέτρα που προτείνει το Δ.Ν.Τ. Και είναι ξεκάθαρο ότι σ' αυτή την πρόταση, τα περαιτέρω μέτρα προτείνεται να είναι ανάλογα με την απόκλιση από το στόχο.

Για παράδειγμα, μια απόκλιση 0,3% (δηλαδή, να έχουμε 3,2% πρωτογενές πλεόνασμα και όχι 3,5%) θα οδηγούσε σε μέτρα ύψους μόνο 0,3%.

7. Σε κάθε περίπτωση η ελληνική πλευρά δεν έχει αποδεχτεί αυτή την πρόταση και η τελική της θέση θα εξαρτηθεί από ολόκληρο το "πακέτο" που θα είναι στα τραπέζι και που προφανώς, θα συμπεριλαμβάνει και την ελάφρυνση του χρέους, η οποία με βάση τη Συμφωνία του Ιουλίου, είναι προγραμματισμένο να αποφασιστεί αμέσως μετά την πρώτη αξιολόγηση.