Ομιλία Γιώργου Καρασμάνη στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας για το Μνημόνιο.

Κύριε Πρόεδρε, Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι… Δυόμισι χρόνια τώρα, ζούμε με τον εφιάλτη του υψηλού χρέους της χώρας μας. Ένα χρέος που, με τις «συνταγές» του Μνημονίου αντί να περιοριστεί διευρύνθηκε. Δυόμισι χρόνια μετά από την υποτιθέμενη διάγνωση της ασθένειας, τα «γιατρικά», στην πράξη αποδείχθηκαν όλα αναποτελεσματικά: Το χρέος αυξήθηκε και τα ελλείμματα δεν τιθασεύτηκαν. Και νάμαστε πάλι να συζητάμε για ένα νέο «γιατρικό». Ποιο; Νέες περικοπές μισθών και νέες περικοπές συντάξεων! Τι ελπίζουμε να καταφέρουμε κυρίες και κύριοι συνάδελφοι ; Μειώνοντας τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα, απλώς μειώνουμε τους άμεσους φόρους που θα εισπραχθούν. Μειώνουμε την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων, άρα και τη δυνατότητα κατανάλωσης, άρα και τους έμμεσους φόρους, όπως ΦΠΑ, ΕΦΚ κ.α. Με δύο λόγια κάνουμε φτωχότερο τον κρατικό προϋπολογισμό από άμεσους και έμμεσους φόρους, φτωχότερα τα ασφαλιστικά ταμεία για συντάξεις και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κάνουμε ακόμη πιο φτωχούς τους εργαζόμενους συνταξιούχους αυτής της χώρας. Στερούμε και άλλο χρήμα από την αγορά, πολλαπλασιάζουμε τα λουκέτα, εντείνουμε την ύφεση, τροφοδοτούμε τη διαιώνιση αυτού του φαύλου κύκλου. Και το ρώτημα είναι απλούστερο από ποτέ: Και το χρέος ποιος θα το πληρώσει ; Μήπως θα επιβάλλουμε νέους φόρους για να καλύψουμε το κενό; Μήπως θα μειώσουμε κι άλλο τις συντάξεις, που δεν θα έχουν να πληρώσουν τα Ταμεία; Μήπως θέλουμε να έχουν ακόμα λιγότερο διαθέσιμο εισόδημα οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι; Μήπως να έχουμε λιγότερη κατανάλωση, οπότε και πάλι λιγότεροι έμμεσοι φόροι και άντε πάλι από την αρχή; Αναρωτιέμαι: Ποια ήταν η αιτία της δημιουργίας του χρέους; Το μεροκάματο και ο μισθός των 751 ευρώ; Και τώρα που θα γίνει 411 ευρώ θα μειωθούν χρέος και ελλείμματα; Κλείνουμε λοιπόν τα μάτια στη διόγκωση του σπάταλου, αναποτελεσματικού και αντιπαραγωγικού κράτους ; Τώρα που θα «κουρευτούν» και τα χαμηλότερα μεροκάματα, θα γίνουν τα προϊόντα μας πιο ανταγωνιστικά, θα μπορούν να ανταγωνίζονται τα κινέζικα και των άλλων ανατολικοευρωπαϊκών χωρών ή μήπως θα πρέπει να προσαρμόσουμε τα μεροκάματά μας στα αντίστοιχα αυτών χωρών; Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι… Είναι η πρώτη φορά που παίρνω το λόγο στην Κοινοβουλευτική μας Ομάδα. Το κάνω διότι με διακατέχει βαθύτατη ανησυχία' Διότι στη μακρά κοινοβουλευτική και γενικότερα πολιτική σταδιοδρομία μου, δεν έχω ξαναβρεθεί μπροστά σε τόσο μεγάλο δίλημμα, για το ποιο δηλαδή είναι το συμφέρον του τόπου, για το ποια πρέπει να είναι η στάση απέναντι στην περιβόητη πλέον συμφωνία με την τρόικα.